Bu blog Mia Wallace'ın içini dökmesi, yazıp kurtulması, anlatıp rahatlaması ve anılarını paylaşması içindir.

Çocukken sahip olduğum kırmızı abla yalanları.

Dün sıcaktan ölüyoruz. Dedik balkonda oturalım gece 3. Yere bir şeyler serip yastık koyup oturucaz ama ne sericemizi bulamıyoruz. Her türlü örtü o an önemli oldu bizim için,
"efendim bunu da masaya sererdik ne gerek balkonun tozlu yollarına sermeye" falan derken ablamın eski iş kıyafetleri aklımıza geldi. Artık nasıl nefret ettiyse üstünde bir iki zıpladı. Sonra o gömlek ceket ne varsa balkona serdik bir güzel oturduk. Haliyle ruh hali normal değil.

Eskilerden konu açıldı. Çocukluğumuzdan. Ablamın muhteşem hayal gücü ve benim son derece saf olup her anlattığı yalana inandığım günlerden açıldı. Ve o günleri anlatmak istiyorum.Okuyun muhteşem bir hikaye kaçırmayın bence :)

Ablam daha ilkokula gittiği yıllarda herkese "ben uzaylıyım derdi" ama sınıfta herkes buna inanmıştı. Artık nasıl anlatıyorsa. Sınıftaki tüm saflar tenefüs olmasını bekler ablamın yeni salladığı hikayeyi büyük bi heyecanla dinlerlerdi. Ablam da eğer olay ortaya çıkarsa diye destekli bir şeyler sallıyor
"ama kimseye anlatmayın ailem bilmiyor, ben annemin karnına uzaydan ışınlanmışım annem öyle hamile kalmış ve çocuğunun uzaylı olduğunu bilmiyor" gibi.. Off nasıl bir hayal gücü ya daha ilkokulda :D

Neyse efendim bir gün babam veli toplatısına gitti. Çocuklardan biri babamın yanına gelip demiş ki,
"senin kızın uzaylı mııı?"

Babam da eve geldi ablama sordu ne bu falan ablam da yıllarca salladığı muhteşem hikayeleri bir çırpıda atamayıp inkar etmek istememiş olucak ki,
"evet baba uzaylıyım" dedi.......

Bende saf olarak yıllarca her gece yatmaya odamıza gittiğimizde anlattığı yalanları sır olarak tutup anlatmamışken birden ablamı savunmak için,

"baba gerçekten öyle hatta Süpermenle bile konuşuyor pamuk prensesle konuşuyor pasta istediğim zaman yapıyor büyüyle" diye başladım anlatmaya....... ahh :)

Babam resmen hayret etti. Annem de dedi ki,
"yani şu an ne istersek yapabilir misin?"

Ablam da kendinden emin şekilde,"evet yapabilirim." Ben de büyük inançla, "yapabilir anne o her şeyi yapar insan değil uzaylı o, güçleri var!" diye çığırıyorum..... (salak ben)

Annem de "o zaman bu masaya tavuk olmasını istiyorum şimdi" (yalnız isteğe bakın, canı çok çekmiş olmalı)

Ablam da,
"görünmez tavuk olur ama yerken tadını alırsın" dedi ki yıllarca bana da yaptığı tüm o pastalar falan hepsi görünmezdi ama bir güzel yerdim gözlerimi kapatıp "aaa valla tadı geliyor" derdim. Psikolojik işte..

Neyse ablam gözlerini kapattı bir iki bir şeyler der gibi oldu gözlerini açtı "işte tavuk burda" dedi.
Annemde "hani ben göremiyorum" falan bu konu uzadı ve o günün sonunda ben ablamın bir yalancı olduğunu, ne uzaylısı benim gibi normal bir insan olduğunu öğrendim ama ona hiç kızmadım hatta hep,
"yaa abla nasıl salladın o kadar şeyi" gibi düşündükçe aklımı yedim.

Sonra ablam gözümde daha da önemli biri oldu. Uzaylı değil ama yıllarca bunu herkese inandırdı gibi.. Övündüm hatta.
Neyse dün böyle konuşurken unuttuğum şeyleri de hatırlattı bana sevgili ablam (hala normal bir insan değil gerçekten bazen uzaydan geldiğini düşünmüyor değilim)

Mesela ben Deli Zeki diye bir karakterle konuşurmuşum, ablam ayak parmağında yükselirse bir kere Deli Zeki gelir ablamın içine girer benimle konuşurmuş. Ben de en çok onunla konuşmayı severmişim. Sonra ablam süpermenle sevgiliydi o gelirdi (tabi görünmez olarak!) ablam da arkanı dön öpüşücez derdi. Ben de "aa tabi tabi siz öpüşün" derdim odadan çıkardım.

Böyle işte ne çok kandırılmışım çocukken ama güzeldi böyle zeki bir ablaya sahip olmak.
Sonra büyüdük bunları yalan olarak kabullendik konuşup güldük derken yeni şeyler çıktı.

Lisedeyiz. Şimdi de ablamın özel güçleri.. Yine inandım ama hala bana yalan olduğunu söylemedi. Hala kandırıyor mu yoksa var mı bilmiyorum ama sanırım hafiften kandırılıyorum. Koca kız oldu hala değişik. Arada bi yerlere bakar birileriyle konuşur ben bakınca "korkma bir şey yok" der. Ama sonuç olarak onun yanında kendimi çok güvende hissediyorum ve yine uzaylıyım dese inanırım o derece (o yalanları dinlemek o kadar zevkli ki inanmak istediğim için inanırım)

Galiba bir de sadece beni kandırmak bu kadar eğlenceli olucak ki ablam sadece bu yalanları bana sallıyor - uzaylı hikayesinden sonra salladığı yalanlar için- Belki de gerçektir? Şu an bana gülüyorsunuz biliyorum ama benim için bu hikaye hem komik hem duygusal :)
Neyse paylaşmak istedim.

13 yorum:

  1. Haha:)Manyaksınız:)Bana beni ve kardeşimi anlattı ama benim kardeşim yemezdi kolay kolay..Bak şimdi birşey hatırlattın bana yazmam lazım...

    Bu arada yanlış anlama ama 3 harfliden hiç şüphelendin mi?Musallat oluyor olabilir sonuçta.

    YanıtlaSil
  2. Şüphelendin mi ne demek, yaşadım adeta.. Ayrıca 3 harfli demek daha korkunç değil mi? :)

    YanıtlaSil
  3. çok eğlendim okurken ya :D

    YanıtlaSil
  4. ablamda benimle çok eğlenmişti zamanında:D beğenmene sevindimm ;)

    YanıtlaSil
  5. Rastgele bir yazı açıp okuyayaım dedim. İyki bunu açmışım, çok güldüm yaa :))

    Ablanı savunma kısmı çok güzel hele... :)

    Ama ablanın bence hâla bir uzaylı olma ihtimali var.
    Nede olsa o, yaprağı damarlı çizdi :) ;)

    YanıtlaSil
  6. Hayalin Derinlikleri, kesinlikle öyle :) ben yaprağı damarlı çizmediğim için normal bir insanım ve o damarlı çizdiği için uzaylı :p
    Ama iyi ki bunu açmışsın. En eğlenceli yazım buydu zaten:)

    YanıtlaSil
  7. Çok harika yaaa :D Uzaylı hikayesine bayıldım gerçekten :D

    YanıtlaSil
  8. Girl with teh red balloon asıl harika olan yorumların. Kendimi bişey sanıcam bak her yazıma yorum atınca..:)

    YanıtlaSil
  9. Okurken çok hoşuma gidiyo yazmadan edemiyorum bende napıyım :)))

    YanıtlaSil
  10. çok sevindim.. yaz tabi ki yaa şımarıyorum o kadar:))

    YanıtlaSil
  11. çok güzel bi yazı olmuş gerçekten, çok eğlendim okurken :) Aynen benim ablam da böyle uğraşırdı çocukken benimle :) odamızda iç dolaplık vardı kapısı olan, işte ablam ona girer, ben burdan bahçeye inebiliyorum der, dolaba girerdi, bana da camdan sahiden bahçede mi diye bakmak düşerdi :D sonra açardı kapıyı sen görmeden ben geldim fln derdi, bi de ben de bahçeye geçiş yapmak istediğimde küçüğüm diye dolabın beni kabul etmediğini söylüyodu :) senin kadar güzel anlatamadım tabi ama bunu hatırlattı bana, hey gidi saf olduğumuz günler :)

    YanıtlaSil
  12. pieces of aysemor, olur mu öyle şey çok güzel anlatmışsın çok güldüm:)
    Senin abla da benim ablamla aynıymış desene :)
    Ayrıca taa bu eski yazımı nasıl buldun çok merak ediyorum?
    (eski yazılara yorum gelince çok mutlu oluyorum da ben:))

    YanıtlaSil
  13. :) yeni bi blog keşfederken en sevdiğim şeydir eski yazılara, hatta ilk yazılara bakmak :) bi de postun başlığı şebo parçası olması nedeniyle de ilgimi çekti :) iyi ki okumuşum :)

    YanıtlaSil