Bu yazıda sadece Django Unchained filminden bahsedicem. Hatta sonunu bile söylicem. O yüzden filmi izlemeyenler için sıkıcı bir yazı olucak. Ya da filmi izlicek olanlar için bol spoiler dolu bir yazı olucak. O yüzden baştan uyariyim, filmi izlemeyenler bu yazıyı okumasın. Okuyup sıkılmasın.Eveeet şimdi bu bilgilendirmeden sonra yazıyı okumaya karar verenlere önce bir Merbaha! Sonra da filmle ilgili fikirlerimi anlatmaya..
***
Şimdi efendim çoktandır Tarantino film yapsa da izlesem diyordum. Çoktandır dediğim Inglourious Basterds filminden sonra. Bana kalsa sevdiğim yönetmenler ayda bir film yapsa, ben de izlesem modundayım.
O yüzden Tarantino'nun yeni filmi olduğunu öğrenince sevinçten çığlık attım. Oyuncuları görünce iyice havalara girip, henüz filmi izlemeden facebook'ta beğen'e tıkladım.. (evet yaptım bunu)
Çünkü Yönetmen ve senarist Tarantino olucak, oyuncular Christoph Waltz ve Leonardo DiCaprio olucak, ben de o filmi beğenmicem?! Yok artık yani. Şaka gibi bir ihtimal derken ben bu filmi izledim. Beğenip beğenmediğimi de anlamadım..
***
Film başladı. Christoph Waltz ne oyuncu be diye diye hayranlıkla izliyorum. İzliyorum izliyorum ama ne müzikler ne de sahneler beni yeterince etkilemiyor diye düşünürken ara oldu. Filmin ilk yarısı için "ehh pek etkilenmedim ama şimdi ikinci yarı güzel olucak. Finaliyle de biz bu filme bayılıcaz!" diyerek ikinci yarının başlamasını bekledim.
Neyse ikinci yarı başladı. Film cidden daha bi güzel olmaya başladı. Tamam işte Tarantino bu ya! filan demeye başladım. Zevkle filmi izlerken sinema tarihinin en güzel sahnelerinden biri olmaya aday o efsane sahneyle film kalbimi çaldı!
Leonardo'yla bizim Alman'ın el sıkışma sahnesi. Allahım ordaki duygu harika verilmişti. Gurur yapıp "elimi sıkıcaksın" muhabbeti. Sahnedeki gerilim. Herkesin birbirine bakması. Sonunda Alman'ın gidip elini "sıkması" ve hemen ardından "napiyim dayanamadım" repliği. El sıkışan iki insanın ölmesi ve bu muhteşem sahne ardından müzikle birlikte bizim Django'nun herkesi tek tek öldürme sahnesi!
Tamam dedim işte film beklenilen o muhteşem finali yapıcak. Hah dedim Kill Bill'deki dövüş sahnesi. Şimdi Django'da tek başına 50 adamı öldürücek. Sonuçta Tarantino bunu Kill Bill'de yaptı. Biz de Alman öldü diye hüzünlenirken Django'nun şovunu izleyerek büyülenicez ve film biticek. Biz de filme aşık olucaz dedim.
Dedim de ne oldu? Film ondan sonra bir güzel saçmalamaya başladı.. Bizim Django teslim oldu. (tamam hadi burda bi saçmalık yok) Sonra Django'yu bir güzel serbest bıraktılar! Yok işte "şimdi seni serbest bırakıcaz çünkü o gideceğin yerde daha büyük işkence görüceksin..." Hee oldu! Sen adamı, sizin Leonardo'nuzu öldüren adamı serbest bırakın?!
Neyse sonra Django ordan da kurtulup, kahraman olma edasıyla yeniden o eve gidip, herkesi öldürüp, sonunda da evi patlatıp "kızı aldı". En sonunda bir de atla birlikte şov yaptı. Bir mutluluklar, gülüşler, şakalar filan. Film öyle bitti...
Yani Django'yu serbest bırakmaları, Django'nun tekrar eve gidip karısını bulduğunda, karısında bir çizik izi bile olmaması çok saçmaydı. En azından bir işkence yapılır filan ama yok. Her şey bi anda pat pat oldu. Film sözde güzel finaliyle beni hiç ama hiç etkilemedi.
Bir de arada bir, kötü bir çete içinde gizemli bir kız görünüyordu. 2 kere o kız göründü. Tamam dedim bu kızla ilgili bi olay olucak. Ama orda da bi şey olmadı. Django onları da hemencecik öldürdü. Kızın bi esprisi olmadı yani. E neden o zaman o kızı gözümüze soka soka arada bir gizemli şekilde gösterdin Tarantino? Sanki silah göründü de, patlamadı gibi oldu.
Ayrıca filmin genelinde Tarantino havası yoktu. Yer yer "Aa Tarantino filmi" dedirtti. Ve her filminde muhteşem müzikleriyle akılda kalırdı. En az 1 şarkı dillere dolanırdı ama beni bu filmde öyle etkilicek bir şarkı olmadı. Mesela film biter bitmez soundtracklerini indirmedim. Sadece filmi izlerken o sahnede kulağa güzel gelen müzikler oldu. Ama sonradan indiriyim de açiyim dinliyim, ay o sahnedeki şarkı süperdii! gibi bir durum olmadı.
Keşke film o muhteşem el sıkışma sahne sonrasi Django'nun absürd bi şekilde tek başına herkesi öldürmesiyle bitseydi. Ya da o gün, o evdeki herkes ölseydi. Trajedi olsaydı. Ama biz teslim olan Django'nun serbest bırakılıp, tekrar o eve gidip herkesi öldürmesini ve sonra da mutlu mesut atla şov yapışını izledik...
***
Hah işte bu filmle ilgili bu kadar sevmediğim şey olmasına rağmen yine de Django diyince "güzeldi ya" diyorum. Ya da öyle demek istiyorum. Yani filmi beğenmediğimi kabullenmek istemiyorum. Facebook'taki beğen'imi de geri almadım. Beni mutlu etmeyen ama "beğenmedim" diyemeceğim bir filmdi. Yani bak şu an bile kötüydü diyemiyorum.
Ama filmin sonları olmuş mu be Tarantino abi?
***
Film bitti. Zaten filmle ilgili kararsızım. Muhteşem oyunculuklar ve beni etkileyen tonla sahne olmasına rağmen "niye böyle oldu ya" diye diye, kararsızca eve doğru yürürken bir de ablam şöyle bir yorum yaptı.
Ablam: Ben artık bi filmle ilgili güzel mi değil mi diye şöyle karar veriyorum. O filmi bi uzaylıya izletir miydim, izletmez miydim? Mesela bu filmi izletmem. Anladın mı ne demek istediği mi?
Dannnnnnnnnnnnnn!
Siz yine de sinemada izleyin. Çünkü filmi izlerken genel anlamda zevk alıyorsunuz. Ve filmi beğenerek çıkıyorsunuz. Hem de o muhteşem sahneler sinemada izlenmeli. Belki de ben daha büyük bir beklentiyle izleyince öyle oldu bilemiyorum ama dediğim yerler de saçmaydı yani, kabul edin.
Şimdi de heyecanla Guy Ritchie'den bir film bekliyorum. Sherlock Holmes değil de kendi tarzında bir film. Müzikleriyle, replikleriyle.. Umarım buraya bir sene sonra bir Guy Ritche filmiyle ilgili kocaman kararsız bir yazı yazmam!
Bu da muhteşem bir Tarantino filminin, muhteşem şarkısı.
