Pastalar Savaşı

Dün annemle canımız pasta yapmak istedi. Evet pasta çekmedi, pasta yapmayı istedi. Ama bir sorun vardı. Annem tamamen farklı, ben tamamen farklı bir şey yapmak istiyordum. Böylece 2 ayrı pasta yapmaya karar verdik. 2 tane ayrı pasta olunca da yarışmaya karar verdik. Sonra birden babamı jüri seçtik derken bir rekabet oldu, bir savaş oldu. Ve ortaya bu yazı çıktı.
***

Bir muhallebi yapalım -pasta kreması da olur anne- tamam kızım.
Sonra üzerine hindistan cevizi -ben hindistan cevizi istemem- tamam kızım sen koymazsın.

Sen koymazsın? Burda ben ayrı pastaya karar vermiştim zaten.

Sonra meyvelerle üstünü kaplayalım -ben sadece çilek ve muz istiyorum- aa ben kivi de koyucam.

Anne ben üstüne çikolata sos ve parça çikolata koyucaaam - aa ben hayatta koymam!-

Hayatta koymam? Burda da annem benden ayrı bir pasta yapmayı kafasına koydu veee;

- Mia bence ikimiz ayrı yapalım. Sen pasta muhallebisini yap. Yarısı senin yarısı benim olsun. Gerisine karışma. Sen orda kendi kafana göre yap bir şeyler. Ben de kendi damak tadıma göre yapıyım?
***

Bu ne demek biliyor musunuz? Ben ana pastayı yapiyim. Güzelini, yenilecek olanı. Sen de orda oyalan. Gönlün olsun. Uğraş. Sonra senin ki süslük dursun. (yani öyle zannediyor)

Tabii ben o an savaş ilan ettim. Hemen işi yarışmaya döktüm veee;

- Süper olur anne! Hem babam da karar verir hangisi daha güzel olmuş diyee?

Annem kendinden çok emin bir şekilde - Olur! Hadi başlayalım! dedi ve yarış başladıı.
***

Ben hemen muhallebimizi yapmaya başladım. Hem önemli olan onun güzelliği ve onu da ben yaptım hıııh. Hem de hazır malzeme kullanmadan. Şekerimi, unumu, sütümü aldım bi güzel. Vanilyamı ekledim sonra. Sonra biraz krema koydum, çırptım çırptım derken harika bir krema - muhallebi oldu.

Sonra üstüne ikişer kat muz ve çilek koydum ve ortasını parça çikolata ile doldurdum.
Bu sırada pastam şöyle görünüyordu.

Sonra üstüne çikolata sosu dökmek istedim. Ama hazır malzeme kullanmicam ya, Benmari usulü çikolatamı eriticem diye kendime söz verdim. Daha önce çikolatayı hiç öyle eritmemiştim ve sonuç: Başarısız oldum..

Çikolata kaskatı oldu. Ben de annem Fatmagül'ü izlemek için içeri gittiğinde hemen aceleyle hazır çikolata sosumu ocakta pişirdimm eheh. Sonra üzerine döktüm. Muz ve çileği çikolata sosuyla kaplanmış olan pastamın üzerine de en son parça çikolatalar serpiştirdim ve ta taaaam!

İnanın daha güzel görünüyordu ama fotoğrafını çekince belli olmadı. Kısacası böyle bir pasta yaptım ve tadı gerçekten harika olduu!

Benim pastamı gören annem kıskandı kıskandı kıskandı ve tamamen tarifini değiştirdi. Ne hindistan cevizi ne meyve bahçesi.

Zaten Fatmagül'ü izlerken 4 dakikalık reklam aralarında meyvesini kesip bir şeyler yapıyordu. Bir kere özensiz oldu. Sonra kıskandı aklındaki tarifi yapmadı. Benim son dakika çikolata sosum onu şok etti ve gitti hazır çilek sosunu yapıp üstüne döktü.

Bir de meyveli pastasını kahveyle ıslatmıştı. Kahveyi de fazla kaçırmıştı. İnanın sadece kahve tadı ve berbat çilek sosu ağzınıza geliyordu. Benim güzel muhallebim ve meyvelerin tadı hiç belli olmuyordu.

Ve işte annemin pastası..

Sonuç:Açık ara birinci oldum. Annem bile kendi yaptığı pastayı yiyemedi. Çöpe attı. Benim pastamın yarısı çoktan bitmişti. Kardeşim babam zaten anneme gülerek sonucu belli etmişlerdi.

Ama beni asıl şımartan annemin şu cümlesiydi.

- Kızı ve annesi yarıştı, kızı kazandı.

Ve annem de benim pastamı afiyetle yediii.
***

E bir de siz karar verin. İnanın tadına bakmanıza bile gerek yok. Hangisi daha güzel görünüyooor? (şımardım iyice şımardım) :)

Bu da şarkı. Unutmadan ben şimdi gidip bir dilim pasta yiyim :P