Gece, Melek ve Bizim Çocuklar

Atıf Yılmaz'a olan hayranlığımı Aaahh Belinda yazımda anlatmıştım. Birçok filmini izleyip beğenmeme rağmen "Ah Belinda'nın  yeri ayrı" demiştim. Çünkü henüz tüm filmlerini izlememiştim..
***

Geçenlerde yine bir Atıf Yılmaz filmi izliyim dedim, başladım araştırmaya. Tam izleyeceğim filmi bulmuşken karşıma "Gece, Melek ve Bizim Çocuklar" filmi çıktı.

Önce adını beğendim ne güzelmiş dedim, sonra Atıf Yılmaz filmiymiş ohoooo bayılırım ki buna ben dedim, sonra da oyuncuları gördüm iyice havalara uçtum.
***

Uzay Heparı. Filmde oynadığını öğrenince şok oldum. Nasıl severim kendisini. İlk ve tek oyunculuğu. Zaten bu filmden bir sene sonra kaybetmişiz onu..

Derya Arbaş. Allahım nasıl güzel, nasıl duru. O öldüğünde hatırlıyorum, çok üzülmüştüm.

Bu iki sevdiğim, çok genç ölen güzel insanlar başrol olur da ben bu filmi izlemez miyim? Hemen izledim! Sonra uzun süre kendime gelemedim. Her Atıf Yılmaz filmi sonrasında olduğu gibi hem üzüldüm, hem mutlu oldum.

Belki filmi izlerken pek bi şey hissetmiyorsunuz ama film bitince tarifsiz duygular hissediyorsunuz. En çok da Beyoğlu'na gitmek istiyorsunuz. -bence-

İzlemek isteyenler için buyrun link. Harika bir yeşilçam filmi ve size Mia'nın tavsiyesi. İzleyin!
***

Şimdi de başka bir konuya geçiyoruum. Öhö.. Hani bir yazı yazmıştım 51 Hatta Elli Bir diye. Bilmeyenler için bahsediyim; babamla bu senenin 51 şampiyonunu seçmek için skorları not ediyorduk. O yazıyı yazdığım zaman durum 9 - 3'müş. Peki ya şimdi kaç sizcee?

17 - 7 ! :(

Evet babam 17. Ama bu 17'yi nasıl yaptığını buldum.

Dün yine 51 oynuyorduk ve babamın kağıtları dağıtırken okeyi çaldığını farkettim. Hala ısrarla çalmadım diyor ama gördüm yani. Bildiğin okey çaldı. Belki daha önceden de yapmıştı, kim bilir. Ondan sonra Mia yeniliyor. Hıııhh..

Neyse sonuç olarak 17 'ye 7 gibi kocaman bir farkla babama sürekli yeniliyorum. Durduramıyoruz efendim. Bi dua etseniz. Yoksa  Mia'yı şampiyon göremezsiniz.
***

Bu da şarkı.